Dialoog met het innerlijke kind

Deze methode kun je zien als een déprogrammering van de overlevingsangsten die leven in het onderbewuste van het kind van vroeger, door de volwassene van nu. Het is een goede manier om die overlevingsangsten uit het verleden te herstructureren. Langs de lijn van angst wordt het kind in jezelf teruggevoerd naar een traumatische situatie in het verleden. In de dialoog met de volwassene kan deze het kind steeds dieper met de angstgevoelens van deze situatie in contact brengen. Het wordt zelfs aangemoedigd om alle onderdrukte angsten naar buiten te brengen. Nadat het grootste deel van de angst is afgevloeid kan de volwassene aan het kind vragen of er hier en nu nog reden is voor deze overlevingsangst. Dit is het belangrijkste deel van de dialoog, omdat in dit deel wordt gewerkt met het overtuigen van het kind. Dit overtuigen gebeurt niet vanuit een vaststelling, maar vanuit een vraagstelling. De volwassene kan hier net zolang mee doorgaan totdat het kind er werkelijk van overtuigd is, dat er hier en nu geen overlevingsgevaar meer bestaat.